مثلث طلایی، قانونی که هر کسی که عکاسی میکند باید بداند…

خب توی مقاله‌ی قبل باهم تصمیم گرفتیم که از چه دوربینی استفاده کنیم. همونطور که توضیح دادم شما میتونید با دوربین های حرفه ای dslr عکاسی کنید. یا با دوربین های گوشی و یا هر دوربین دیگه. اما چیزی که همه عکاسا باید بدونن مثلث طلایی هست…

خب وقتشه که دوربینامون رو از حالت  Automatic (اتوماتیک) روی حالت Manuall (دستی) بزاریم و حرفه ای عکس بگیریم. (این اولین قدم برای یک عکاس حرفه ای شدن هست)

مثلث طلایی عکاسی

همونطور که از اسمش پیداست شامل سه بخش یا سه راس میشه که ما توی عکاسی با اونها بیشتر از اجزای دیگه سر و کار داریم.که به اون مثلث نور دهی هم میگن (اینها باهم کامل میشن و شما تنها با بلد بودن یه عنصر از اینها نمیتونید عکسای خوبی بگیرید.)

Iso (بخوانید ایزو…)

خب اولین راس مثلثمون International Standards Organization هست (میتونید همون ایزو صداش کنید😊). که در اصل همون سنسور حساس به نوری هست که توی جلسات قبل راجع بهش صحبت کردیم.عدد این ایزو از 100 و در بعضی از دوربین ها از 50 شروع شده و تا 6400 یا بالاتر قابل تغییره.وظیفه ایزو اینه که نور رو از توی سوراخ لنز دریافت کنه و با توجه به مقدار حساسیتی که شما بهش میدید مقدار نور مختلفی رو دریافت میکنه. هرچی عددتون کوچیکتر باشه اون مقدار نور کمتره .و هرچی عدد بیشتر باشه اون مقدار نور بیشتر.(این نکته اول…)

آیا میتونیم به هر مقدار دلخواه ایزو رو بالا ببریم؟

خیر، این کار باعث میشه نویز تصویر شما (نویز همون وضوح تصویر هست) بیشتر بشه. به عبارت دیگه هرچی ایزوی شما بالاتر بره نویزی که به تصویر میده بیشتر میشه پس باید سعی کنید عکسهاتون رو با پایین ترین ایزوی ممکن بگیرید.(اینم نکته دوم…)

البته شما میتونید با دیگر راس های این مثلث به کمک ایزو بیاید و اون کمبود نور ایجاد شده رو جبران کنید. بریم سراغ بقیه ضلع ها  باز به ایزو بر میگردیم…

دیافراگم

دیافراگم چن تا پرده هست داخل لنز دوربین که باز و بسته میشه.(که اون رو با حرف f نشون میدن ) هرچی این f تون پایین تر باشه ینی دیافراگم شما باز تره.و هرچی این عدد بزرگتر باشه ینی دیافراگم شما بسته تره. بزارید کارشو براتون توضیح بدم تا بهتر متوجه بشید این موضوع رو . دیافراگم همون روزنه ایه که توی جلسات قبل راجبش حرف زدیم و نور ازش عبور میکنه و به سنسور یا همون پرده حساس به نور میرسه.پس هرچی این روزنه بزرگتر باشه نور بیتشتر وارد میشه و بلعکس (اینم نکته سوم.که البته خودش دو تا نکته محسوب میشد )

کار دیگه ی دیافراگم عمق میدانه. ینی چی؟
دیدین تو بعضی از عکسا پشت سوژه تاره یا حتی جلوش؟ این یعنی عمق میدان.هرچی عدد دیاف ما پایین تر باشه ( ینی پرده باز تر باشه ) عمق میدان ما بیشتره (یعنی محدوده بیشتری توی قسمت تاری قرار میگیره ) و بلعکس.

اما ما برای خرید لنزای با دیافراگم پایین باید پول بیشتری هزینه کنیم چون توی یه لنز هرچی دیافراگم عدد پایین تر باشه نشونه حرفه ای تر بودن اون لنزه.و لنزای معمولی عدد دیافراگمشون معمولا از عدد 3 یا 4 شروع میشه.

(پس تا اینجا نکته هارو یادداشت کنید که توی امتحان میاد 🙂 )

سرعت شاتر

خب قبل از شرو مبحث سرعت شاتر وویس پایین رو گوش بدید…

شنوندگان عزیز توجه کنید…صدایی که هم اکنون میشنوید صدای دلنشین شاتر دوربین است…

ممکنه موقع عکس گرفتن این صدا رو شنیده باشید که خلی دلنشینه اما تعریفش چیه؟ (به سرعتی که یه شاطر توی نونوایی نون درست میکنه میگن سرعت شاطر… هارهارهار 😂)

یه دستگاهیه توی دوربین بین دیافراگم و سنسور حساس به نور که باز و بسته میشه و حین این باز و بسته شدن نور ازش میگذره و به سنسور میرسه. که در بیشترین حالت خودش 30 ثانیه باز میمونه و در کمترین حالت خودش بسته به نوع دوربین تا یک 4000 ام ثانیه یا بیشتر باز و بسته میشه. (چه شاطر پر سرعتی :))

کاربرد دوم

هرچی سرعت شاتر شما پایین تر باشه یعنی زودتر باز و بسته بشه شما عکس رو در لحظه ثبت میکنید.مثلا برای عکاسی های ورزشی که ورزشکار در حال حرکته ما نیاز به سرعت شاتر پایین تری داریم تا اون رو در لحظه فیکس کنیم.

و هرچی سرعت شاترمون بیشتر باشه (یعنی زمان بیشتری باز باشه) عکس هامون دچار کشیدگی و تار شدن میشن که توی بعضی مواقع بده اما توی بعضی مواقع خوب که خودش یه سبک عکاسیه (مثل عکاسی از مسابقات ماشین سواری یا عکاسی های لانگ اکسپوژر)

 باید به اینم توجه داشته باشیم که وقتی روی دست عکاسی میکنیم ممکنه تکون بخوریم و یا حتی سوژه تکون بخوره. و عکس اون وضوح خودش رو نداشته باشه اگه شاتر از یه عدد خاصی پایین تر بیاد پس نمیتونیم شاتر رو خیلی هم پایین بیاریم.

ترکیب مثلث طلایی در عکاسی

خب حالا که این سه تا راس رو یاد گرفتیم . باید بتونیم کنار هم قرارشون بدیم و به بهترین شکل ازشون استفاده کنیم و بفهمیم که چه نوری خوبه و چه نوری بد. مثلا در شرایط نوری کم ما باید تا حد امکان دیاف رو باز کنیم و ایزو رو به حد مناسبی بالا ببریم و اگر سوژه ثابت باشه و دوربین روی سه پایه میتونیم به سرعت شاتر اضافه کنیم و از ایزو کم کنیم.

یکم سخت شد درسته؟ اما توی دوربینای دیجیتال یه راه ساده تر برای عکاسا گزاشتن و اون هم خط نوردهیه که پایین منو و پایین چشمی دوربین نشون داد.

همونطور که میبینید یه نشانک روی خط وجود داره ک اگه این نشانک زیر صفر باشه نشون دهنده نور دهی کمه و اگر بالای صفر باشه نور تصویرتون زیاده و روی صفر بخش مطلوب نوردهی برای عکاسی هست اما با توجه به حرفه ای که توی اون عکاسی میکنید میتونید اون رو از کم به زیاد تغییر بدین.

خب پس یه جمع بندی داشته باشیم توی عکس زیر(میتونید عکس رو سیو کنید و هروقت خواستید نگاهش کنید.)