معرفی فیلم Whiplash ؛ تعبیر شدن رویاها

“Whiplash” داستان فردی را به تصویر می‌کشد که برای رسیدن به رویای خود، زجر و سختی زیادی را تحمل می‌کند. بی شک “شلاق” بدون کوچکترین شعارزدگی بهترین نمایشگر پیروزی و شکست، غرور و حقارت است  که در یک قالب منسجم آنها را در کنار هم قرار داده است.

تقابل زندگی هنرمندانه

داستان در ابتدا با در اختیار گذاشتن تمام نکات ریز و درشت خود شروع می‌شود. “اندرو نیمن” درامری که آرزو دارد آینده ای درخشان برای خود رقم بزند و میداند که رسیدن به آن سخت است ولی غیرممکن نیست.

“ترنس فیلچر” یکی از موزیسین‌های معروف و کاربلد و البته سختگیر دانشگاه موسیقی شیفر است که اعتقاد دارد برای تبدیل کردن هنرآموزان خود به “چارلی پارکر” بعدی لازم است که شخصیت وی را تخریب و دست به هرگونه توهین و تنبیه بزند؛ چرا که او این را، راز موفقیت آنان میداند.

“اندرو” برای نزدیکتر شدن به رویای خود نیاز دارد تا در گروه موسیقی “فیلچر” به نواختن بپردازد، او تا حدی از آوازه شهرت “فیلچر”  که یکی از بهترین رهبران ارکستر و معلم موسیقی در شهر نیویورک است باخبر است و برای رسیدن به آن حاضر است هرگونه سختی را به جان بخرد و حتی شده ساعت‌ها تمرین‌های خون آلود درام خود را تحمل کند و مجبور است برای گذشتن از این مسیرناهموار و پر از مانع از خواسته‌های خود دست بکشد تا بتواند با کوله باری سبکتر از این مسیر عبور کند.

کارت خوب بود!

از نظر “فیلچر” هیچ جمله‌ای به اندازه “کارت خوب بود” نمیتواند برای یک هنرجو خطرناک باشد.او عادت دارد هنرجوهای خود را به وحشیانه ترین شکل ممکن تربیت کند و تشویق و تحسین را بزرگترین قاتل آنان میداند و با گفتن “این گام مورد نظر من نیست” به نوازنده ها توهین می‌کند.

در صحنه هایی از فیلم شاهد تحقیر شدن “اندرو” توسط “فیلچر” و هدف قرار داده شدن او توسط دشنام ها و فریادهای بی‌امان “فیلچر”هستیم؛ ولی:

بازی “تلر” (بازیگر نقش اندر نلیسن) فوق‌العاده است و به بیننده اندک امیدی می‌دهد که پوست این پسرک آن قدری دوام می‌آورد تا زیر ضربات “فلچر” پینه ببندد. البته اگر اشتیاقش برای مقبول واقع شدن قبلاً دیوانه‌اش نکند.

راجر مور

“شلاق” رویاها

“Whiplash” ما را با دنیای دشوار و طاقت‌فرسای جلسات تمرین یک گروه ارکستر آشنا می‌کند. سناریو این فیلم در ابتدا توسط کارگردان و نویسنده آن “دیمین چازل” برای فیلم کوتاهی به نام “پیانو بزرگ/Grand Piano” نوشته شده بود که بعد از ستایش در فستیوال Sundance تبدیل به یک فیلم بلند شد.

“ویپلش” یا “شلاق” فیلمی در ژانر درام و محصول سال 2014 آمریکاست که در سایت IMDb امتیاز 8.5 را کسب کرده‌است و در واقع فیلمنامه آن بر پایه تجارب شخصی”دیمین چازل” در بند دبیرستان پرینستون نوشته شده است.

این فیلم نامزد پنج جایزه در هشتاد و هفتمین دوره جوایز اسکار از جمله جایزه “اسکار بهترین فیلم”، “جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی”، “جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد”، “جایزه اسکار بهترین صدابرداری” و “جایزه اسکار بهترین تدوین فیلم” شد که فقط در بردن “جایزه بهترین فیلم” و “جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی “در این میان ناموفق بود.

با اینکه “شلاق” دومین فیلم “دیمین چازل”بود ولی او توانست با همین فیلم در سن 28 سالگی صاحب جایگاه مهمی در هالیوود شود و در مواجهه با منتقدان و تماشگران این فیلم به یک کالت مووی بدل شد.

ویپلش فیلمی ارزان ولی محبوب

بدون شک پایان “شلاق” یکی از نفس‌گیرترین و به یادماندنی‌ترین پایان‌های یک فیلم در سینماست.

 یکی از نکات قوت این فیلم تدوینی بوده است که “دیمین چازل” به همراه “Tom Cross” تدوینگر انجام داده است. ریتم موسیقی و استرس و هیجانی که در طول داستان در کنار “اندرو” هنگام تمرین‌هایش برای”فیلچر” بوده به راحتی به مخاطب القا می‌شود و دنیای استرس و عذاب آور “اندرو” را از دید او به ما نشان می‌دهد. مخاطب با دیدن ضرب‌های تند و ناگهانی تدوینگری “Tom Cross “که با درام همخوانی دارد با هیجانی بیشتر به دیدن ادامه داستان ترغیب می‌شود.

سایت امپیایر درباره‌ی “Whiplash” می‌نویسد:

    “خلاصه‌ی داستان خسته‌کننده به نظر می‌ آید. اما فیلم تو را هیجان زده می‌کند و خسته با مخی سوت کشیده به تشویق وا می‌دارد. “

“Whiplash” به آهستگی و با تمام زیرکی خود به جای جواب دادن به سوال “آیا کسی برای رسیدن به خواسته‌هایش باید زجر و سختی بکشد؟” ما را به سمت “انسان چقدر باید زجر بکشد؟”سوق می‌دهد.